«Η μη τοξική και αβλαβής σόδα ψησίματος (όξινο ανθρακικό νάτριο) είναι ενθυλακωμένη σε μια ασφαλή νανο 'κάψουλα' (λιπόσωμα) και η τετρακυκλίνη με δύναμη δέσμευσης οστού τοποθετείται στην επιφάνεια για προσρόφηση στην επιφάνεια των οστών. Όταν οι οστεοκλάστες καταστρέφουν τα οστά ιστών εκκρίνοντας οξύ, μπορούν να απελευθερώσουν αμέσως όξινο ανθρακικό νάτριο, αναστέλλοντας τη λειτουργία των οστεοκλαστών και επιτυγχάνοντας τον στόχο της πρόληψης της οστεοπόρωσης ριζικά. " Μια ομάδα με επικεφαλής τον καθηγητή Shunwu Fan του Τμήματος Ορθοπαιδικών, το Run Run Shaw Hospital, το Πανεπιστήμιο Zhejiang και τον καθηγητή Ruikang Tang του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Zhejiang, δημοσίευσαν πρόσφατα τα ευρήματά τους στο Journal of the American Chemical Society.
Σύμφωνα με την εισαγωγή, οι οστεοκλάστες είναι σαν τους τερμίτες στο δέντρο, κάποτε ενεργοί, ακόμη και το πανύψηλο δέντρο, αλλά και λόγω μακροχρόνιας αποσύνθεσης και πτώσης. Οι τρέχουσες μελέτες πιστεύουν ότι η κύρια αιτία της οστεοπόρωσης είναι η ανώμαλη ενεργοποίηση των οστεοκλαστών και η έκκριση οξέος από τους οστεοκλάστες θεωρείται ότι είναι ο βασικός αρχικός παράγοντας της καταστροφής των οστών από τους οστεοκλάστες και η απαραίτητη προϋπόθεση για την υποβάθμισή τους του οστικού ιστού.
Τα κύρια φάρμακα στην κλινική θεραπεία της οστεοπόρωσης επιτυγχάνουν τον σκοπό της απορρόφησης των οστών και την προώθηση του αναβολισμού των οστών εστιάζοντας στη ρύθμιση της βιολογίας των οστεοκλαστών ή των οστεοβλαστών, αλλά δεν σκοτώνουν το βασικό αρχικό βήμα του εξωτερικού οξέος περιβάλλοντος του σχηματισμού οστεοκλαστών από πηγή. Επομένως, τα υπάρχοντα φάρμακα μπορούν να επιβραδύνουν την απώλεια οστού στους ηλικιωμένους σε κάποιο βαθμό, αλλά συχνά δεν μπορούν να αντιστρέψουν πλήρως την καταστροφή των οστών που έχει συμβεί και η επιλεκτική χορήγηση μη οστών φαρμάκων μπορεί επίσης να οδηγήσει σε εκτός στόχου και άλλες τοξικές παρενέργειες των οργάνων.
Επιπλέον, αν και οι οστεοκλάστες είναι η αιτία της οστεοπόρωσης, πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι παίζουν ρόλο στην προώθηση του σχηματισμού των οστών και της αγγειογένεσης ως «πρόδρομων κυττάρων» πριν εκκρίνουν οξύ. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να αναστέλλουμε με ακρίβεια τους οστεοκλάστες.
Η ομάδα του Fan Shunwu και η ομάδα του Tang Ruikang πρωτοστάτησαν στη στόχευση λιποσωμάτων διττανθρακικού νατρίου στην επιφάνεια των οστών, σχηματίζοντας ένα αλκαλικό προστατευτικό στρώμα, εξουδετερώνοντας το οξύ που εκκρίνεται από οστεοκλάστες, αναστέλλοντας την ανώμαλη ενεργοποίηση των οστεοκλαστών και αναμορφώνοντας την ισορροπία του μικροπεριβάλλον των οστών για να επιτύχουμε το αποτέλεσμα της θεραπείας της οστεοπόρωσης .
Ο Lin Xianfeng, ορθοπεδικός χειρουργός στο νοσοκομείο Run Run Shaw του Πανεπιστημίου Zhejiang, δήλωσε ότι η μελέτη διαπίστωσε ότι τα αλκαλικά λιποσώματα και το τοπικό όξινο περιβάλλον των οστεοκλαστών προκάλεσαν μεγάλο αριθμό απόπτωσης οστεοκλαστών και απελευθέρωσαν περαιτέρω έναν μεγάλο αριθμό εξωκυτταρικών κυστιδίων. "Είναι σαν ένα σύνολο ντόμινο, τα οποία ωθούνται ένα στρώμα κάθε φορά και μεγεθύνονται ένα βήμα τη φορά για να αντισταθούν πλήρως στην καταστροφή των οστών που προκαλείται από την ενίσχυση των οστεοκλαστών."
Ώρα δημοσίευσης: 27 Ιανουαρίου-2021